tag:blogger.com,1999:blog-1369407781197495261.post3051526485567558915..comments2023-06-15T10:56:40.018+02:00Comments on O ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ: American Cinema in the 00smpoukatsashttp://www.blogger.com/profile/08860310592958512596noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-1369407781197495261.post-55681968791370181132013-02-19T00:32:43.542+01:002013-02-19T00:32:43.542+01:00Το Σικάγο ας πούμε. Το Σικάγο ας πούμε. theachilleshttps://www.blogger.com/profile/12909014628838907588noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1369407781197495261.post-58892030932722311312013-02-18T11:57:23.037+01:002013-02-18T11:57:23.037+01:00Ευχαριστώ πολύ φίλε supersonic για τα καλά σου λόγ...Ευχαριστώ πολύ φίλε supersonic για τα καλά σου λόγια και την προτροπή ;)<br /><br />Οι βαθμολογίες δεν είναι με βάση την σοδειά της εκάστης χρονιάς (υπήρχαν λ.χ. φτωχιές χρονιές όπως αυτή του 2002 που ταινίες και με 1 θα έμπαιναν στην πεντάδα ενώ άλλες όπως αυτή του 2007 που ταινίες με 2 δεν θα χωρούσαν) αλλά με γενικότερα αξιολογικά κριτήρια. Επί προσωπικού μιλώντας, ταινίες με 2 θα επιδίωκα να έχω στην ταινιοθήκη μου, ταινίες με 1 θα ήθελα να είχα στην ταινιοθήκη μου ενώ ορισμένες από τις υπόλοιπες (κατηγορία 0) θα μπορούσα να έχω κυρίως για συγκεκριμένους λόγους, όχι απαραίτητα αξιολογικούς (εννοείται πως πολλές τανίες της τρίτης κατηγορίας δεν θα ξανάβλεπα παρά μόνο δια ανωτέρας βίας!)mpoukatsashttps://www.blogger.com/profile/08860310592958512596noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1369407781197495261.post-88645097757811506862013-02-16T15:42:30.228+01:002013-02-16T15:42:30.228+01:00Εξαίρετος όπως πάντα! :) Είθε να συμπληρωθούν κάπο...Εξαίρετος όπως πάντα! :) Είθε να συμπληρωθούν κάποτε και τα κενά της λίστας...<br /><br />Μία ερώτηση μόνο: Οι βαθμολογίες είναι αρκετά διευκρινιστικές, ωστόσο θα ήθελα να ρωτήσω για κάποιες περαιτέρω εξηγήσεις: Ας πούμε, μπάινει 2 για άξια είσοδο σε πεντάδα, 1 για κάτι που θα ταίριαζε περισσότερο σε δεκάδα της εκάστοτε χρονιάς και 0 στα υπόλοιπα ή αυτές οι διακρίσεις γίνονται μέσω "νοητών" βαθμολογιών και αξιολογήσεων; Ή κάπως αλλιώς; Ευχαριστώ πολύ και καλή συνέχεια!Supersonicnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1369407781197495261.post-87334286809878312952013-02-11T16:25:31.028+01:002013-02-11T16:25:31.028+01:00Καλησπέρα Άκη και χαίρομαι πάντα να διαβάζω τα μπι...Καλησπέρα Άκη και χαίρομαι πάντα να διαβάζω τα μπινελίκια σου!<br />Περνάμε στο ψητό:<br /><br />-Δεν είμαι a priori αντίθετος στο στυλ παιξίματος της comedia dell'arte, η θεατρική προέλευση του οποίου απαιτεί μια ανάλογη σκηνοθεσία (βλ. Μονιτσέλι). Αυτήν την φινέτσα δεν την έχει προφανώς το Chicago ούτε η μεταφεμινιστική αρλούμπα της Βερτμίλερ. Το Chicago καλύτερα να έμενε στη σκηνή, τόσο η κινηματογραφική του μεταφορά όσο και το clip που μου έδωσες μάλλον το αδικούνε.<br /><br />- Δεν θα υπερασπιστώ το στυλ του Mereilles, απέχω αρκετά από τέτοιες βιντεοκλιπάδικες υπερβολές. Από την άλλη, όμως, οφείλεις να παραδεχτείς ότι άμα την ταινία την είχε γυρίσει ο Ken Loach, εκτός από μια κάστα σινεφίλ, ουδείς θα ήξερε τι εστί φαβέλα. Να σημειωθεί ότι ο τότε Πρόεδρος της Βραζιλίας Λούλα, έγραψε κριτική (όχι απαραίτητα θετική) για την ταινία (πόσοι πολιτικοί έχουν ασχοληθεί με ευρωπαϊκές ταινίες κοινωνικού προβληματισμού;). Η απήχηση της ταινίας οφείλεται κυρίως στο φασαριόζικο στυλ του Mereilles που δεν καταφέρνει να αναιρέσει την αλήθεια των τεκταινομένων, δεν είναι κάλπικη ταινία (ίσως επειδή υπάρχει και συν-σκηνοθέτης στην ταινία που ουδείς μνημονεύει).<br /><br />-Υπερβολική για μένα, προτιμώ το λιτό και εντιμότερο Wrestler που δεν χάνεται σε ατομικές νευρώσεις και σκηνοθετικές πιρουέτες.<br /><br />-Δύσκολη καταγγελία είναι να μην διαλέγεις έναν εύκολο στόχο 60 χρόνια μετά. Όλοι σήμερα, με πιθανή εξαίρεση τοn Dick Cheney και μέλη του Tea Party, αναγνωρίζουν πόσο γελοία προσωπικότητα ήταν ο Μακάρθι . Άμα βέβαια ο Clooney είχε γυρίσει την ταινία στη δεκαετία του 50, θα του είχα βγάλει το καπέλο (δέχομαι βέβαια ότι μιλάει <i>και</i> μεταφορικά αλλά κάτι τέτοιο δεν ενισχύει απαραίτητα την κριτική του στις σημερινές πρακτικές). Παραδείγματα «δύσκολων» καταγγελιών: Le mani sulla città (F. Rosi), Il caso Mattei (F. Rosi), Ana y los lobos (Carlos Saura), La haine (M. Kassovitz). Καθεμία με διαφορετική αισθητική και στόχους αλλά ποτέ εκ του ασφαλούς, δεν είναι τυχαίο ότι οι δημιουργοί τους μπήκαν στο στόχαστρο της εκάστοτε εξουσίας.<br /><br />-Θα επανεκτιμήσει ελπίζω και εσύ τον Πιανίστα με τον καιρό όπως ο φίλτατος Αχιλλέας.<br /><br />Θα φροντίσω να δίνω παρόν για να εισπράττω τα μπινελίκια σας είτε εδώ είτε στα Παράλληλα Βλέμματα. Ευχαριστώ πολύ για την ενθάρρυνση!mpoukatsashttps://www.blogger.com/profile/08860310592958512596noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1369407781197495261.post-24012426795423667362013-02-11T15:57:30.785+01:002013-02-11T15:57:30.785+01:00Άλλο κιτς κι άλλο Ζελβέγκερ κιτς, χεχε...
Δε θεωρ...Άλλο κιτς κι άλλο Ζελβέγκερ κιτς, χεχε...<br /><br />Δε θεωρώ κακόγουστο το Chicago, απλά not good for me. <br /><br />Με το βίντεο έλιωσα όμως...<br /><br />Συμφωνώ απόλυτα για Μειρέγες και Κλούνει με τον Άκη. Του τα λέω κι εγώ, αλλά δεν ακούει... Ίσως φταίει το ότι... he's in Belgium. Like f*** Bruges.theachilleshttps://www.blogger.com/profile/12909014628838907588noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1369407781197495261.post-50290458201983317962013-02-11T13:50:20.422+01:002013-02-11T13:50:20.422+01:00Βρε βρε βρε. Ετοιμασου.
Δε σε πιανω για το Σικάγο ...Βρε βρε βρε. Ετοιμασου.<br />Δε σε πιανω για το Σικάγο αλλά το χεις αυτο. Οπως αγνοείς αυθαίρετα πως οι ερμηνείες στη Κυρια και Ο Ναυτης είναι γκροτέσκες και υπερβολικές επειδή έρχονται κατευθείαν από τη παράδοση της comedia dell'arte, έτσι κι εδω χαρακτηρίζεις "κακόγουστο" το Σικάγο - όπου (και στο αυθεντικο και εδω) το κιτς στοιχείο εγγράφεται πλήρως στο δραματουργικό κομμάτι. <br /><br />http://www.youtube.com/watch?v=RjMMbm6pGXM (ΜΜΜμμμμ, τι καλογουστιά!)<br /><br />Και ταυτόχρονα βαζεις 1 στη κουράδα του Μεϊρέγιες, που οχι μονο εκπορνευει το θέμα του, αλλά καδράρει οσο πιο εφετζίδικα και wow ποσο cool! ενα παιδι που πυροβολεί επειδή κατα βάθος είναι μικροαστός του κερατά.<br /><br />"Μια άκρως υπερβολικά δοσμένη ιστορία προσωπικού αδιεξόδου." Υπερβολικά, για ποιόν;<br /><br />Βέβαια κοτσάρεις ένα εξαίσιο 0 στο σιχαμερό Juno. Οταν καποιος δηλωνει πως το γουστάρει ξέρω πως δεν πρέπει να παρω στα σοβαρά ούτε μια λέξη του που να αφορά το σινεμά.<br /><br />Αλλά ρε συ που τα χωνεις στον Κλούνεϊ, τι συνιστά μια "δύσκολη καταγγελία"; <br /><br />Και, το σημαντικότερο όλων.<br />Πως σου'ρθε να κάτσεις να γράψεις ρε καβλιάρη; Θα το κάνεις συχνότερα; Θα μαζευομαστε παλι να τα χωνουμε εκατέρωθεν; Πες μου ναι.<br /><br />AAAA, παρολίγο να το ξεχάσω. Σοβαρά σου αρέσει η τηλεοπτική βιογραφία του Νικολα Άσιμου τοποθετημένη στο Άουσβιτς που λέγεται Πιανίστας;Άκης Καπράνοςhttps://www.blogger.com/profile/08706074611792171972noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1369407781197495261.post-66638514478038112722013-02-10T02:12:47.512+01:002013-02-10T02:12:47.512+01:00Ευχαριστώ καταρχήν για το σχόλιο και την προτροπή ...Ευχαριστώ καταρχήν για το σχόλιο και την προτροπή φίλε μου. Δεν ξέρω αν δύναμαι να επεκταθώ σε προ των 70s δεκαετίες, καθώς αφενός έχω αρκετά κενά και αφετέρου νιώθω ότι είτε θα είμαι ιδιαίτερα σκληρός ή θα αναγκασθώ να αντιμετωπίσω αρκετές ταινίες μουσειακά. Πάντως πότε μην λες ποτέ.<br /><br />Στα κινηματογραφικά τώρα:<br />- Το Mulholland οφείλεις να το ξαναδείς, έχει τουλάχιστον ορισμένες σκηνές υποδειγματικής πυκνότητας και υποβολής (π.χ. αυτή στο Silencio) και είναι σαφώς πιο ενδιαφέρουσα από ένα συμπαθές μικροαστικό εργάκι σαν το Straight Story που λατρεύουν (αυτό και το Elephant Man) κυρίως αυτοί που ποτέ <br />δεν χώνεψαν τον πραγματικό Lynch.<br /><br />-Χαίρομαι που εκτιμάς με το καιρό τον Πιανίστα, δεν ξέρω αν θα συμβεί και με μέτα το ίδιο για το Gangs βασικά γιατί βρήκα την κεντρική ιστορία ίσως την πιο αδύναμη θεματικά στην καριέρα του Marty.<br /><br />-H madame Coppola είναι από τις υπερεκτιμημένες σκηνοθέτριες στην ιστορία του μέσου, ας όψονται οι διασυνδέσεις της στα κατάλληλα πόστα. Φοβάμαι ότι δεν θα απαλλαγούμε εύκολα από αυτήν...<br /><br />-Συμφωνώ για την αποτίμηση της μετέπειτα εξέλιξης του Mereilles,όμως το city of god έχει μια στιβαρή ντοκυμαντερίστικη διάσταση που δεν είναι αμελητέα.<br /><br />- Το Aviator σηκώνει μεγάλη κουβέντα σε ξεχωριστό ποστ. Απλά σημειώνω την απουσία οποιασδήποτε νύψης για τον ακράιο αντικομμουνισμό του HH και το γεγονός ότι στη δεκαετία του 50 κατέστρεψε την RKO (η απάλειψη του τελευταίου ξενίζει από εναν κινηματογραφάνθρωπο σαν τον Marty). Είναι ένα glossy πορτρέτο, ο τύπος ήταν πολύ πιο επικίνδυνος (για την κοινωνία, όχι μόνο για τον εαυτό του που εξάλλου αφορά ελάχιστους) από ότι αφήνει να εννοηθεί η ταινία.<br /><br />- Εκτιμώ το Goodnight and Good Luck, είναι μάλλον το πιο άδικο 0 που έβαλα στην λίστα μου. Απλά δεν βρήκα επαρκή για τα γούστα μου την αποτύπωση του μακαρθικού τρόμου και συνήθως αντιμετωπίζω καχύποπτα ηρωοποιήσεις προσώπων που απλά έκαναν σωστά την δουλειά τους.<br /><br />- Το Departed δεν έχει το υπαρξιακό βάρος άλλων ταινιών του Marty, είναι βασικά ταινία πλοκής, το Σκάφανδρο ίσως το δω κάποτε, το Reader είναι όντως η καλύτερη στιγμή του Daldry αλλά νιώθεις ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία, ο Κουμπιάς είναι μια από τις ταινίες που ο υποψιασμένος θεατής μπορεί να «δει» δίχως να πατήσει στην αίθουσα (νόμιζα ότι θα αντιδρούσες περισσότερο για το Social Network, που μάλλον αδίκησα, και όχι αυτό!).<br /><br />- Το Frost/Nixon αδυνατεί να αρθρώσει συγκροτημένο και επίκαιρο πολιτικό λόγο για το σήμερα ώστε να έχει κάποιο λόγο ύπαρξης. Το αρχειακό υλικό έχει πιο ενδιαφέρον από την ταινία (που θα συμφωνήσω μαζί σου ότι είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες του Howard).<br /><br />Κρίμα που δεν είδαμε μαζί και το Django ώστε να τύχει θετικότερης αντιμετώπισης!mpoukatsashttps://www.blogger.com/profile/08860310592958512596noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1369407781197495261.post-57029749036426766282013-02-08T22:02:17.218+01:002013-02-08T22:02:17.218+01:00Καλησπέρα Γιώργο,
Αρχικά να υποκλιθώ στο εγχείρημ...Καλησπέρα Γιώργο,<br /><br />Αρχικά να υποκλιθώ στο εγχείρημά σου και να απαιτήσω από τώρα ένα παρεμφερές post για παλιότερες δεκαετίες. Πολλή κουβέντα έχει να γίνει.<br /><br />Σταματάω το καλόπιασμα κι αρχίζω ευθύς αμέσως με τις διαφωνίες μου (οι βαθμοί που βάζω ακολουθούν τη δική σου λογική, 0-2):<br /><br />- Εμπνευσμένη η διαδρομή του Mulholland, δε λέω, αλλά συγκρίνοντάς το με την αμέσως προηγούμενη ταινία του Lynch (λέγε με Straight Story), η σκηνοθεσία εδώ φαντάζει αφόρητα πληκτική. 0 από μένα, παρά τη σκηνή-ονείρωξη (ξέρετε ποια).<br /><br />- 1 για τον Πιανίστα, αν κι ομολογώ ότι ανεβαίνει η εκτίμησή μου εκεί με το πέρασμα των χρόνων.<br /><br />- 2 για το Gangs για λόγους που αν απαριθμήσω θα μοιάζει με ξεχωριστό post. Μεγαλόπνοο όραμα 70's διαστάσεων, σίγουρα εμφανίζει αδυναμίες, αλλά είναι από εκείνες που με κάνουν να αγαπώ ακόμα περισσότερο ένα φιλμ και το σκηνοθέτη του.<br /><br />- Θα έβαζα τον άσσο στο Lost in Translation, αν και συμφωνώ με τα γραφόμενά σου περί περιορισμένης εμβέλειας. Βρίσκω τα υπόλοιπα φιλμ της Coppola, με αποκορύφωμα το διαμαντάκι Somewhere, πιο ενδιαφέροντα από τούτο δω (ναι, ακόμα και η αλλοπρόσαλλη Μαρία Αντουανέτα έχει μια γοητεία παραπάνω).<br /><br />- 0 στο City of God. Σούπερ βιρτουόζος ο σκηνοθέτης, παντελώς ανήθικο το ύφος που επιστρατεύει όμως. Η αστοχία των επιλογών του φάνηκε κι από το μεταγενέστερο έργο του.<br /><br />- 0 προς 1 για τον Ray που δεν έχεις δει, μία ευχάριστη προβολή, καλογυαλισμένη κι ανώδυνη, με εξαιρετικές ερμηνείες και μουσική. Προτιμώ το παρεμφερές Walk the Line που πήγε στα Όσκαρ λίγο καιρό αργότερα.<br /><br />- 2 για το Aviator προφανώς, μη σου πω και 3. Μα καλά, τι κόλλημα έφαγες; Διατηρώ την ελπίδα ότι σε επόμενη προβολή θα καταλάβεις την κριτική του αμερικανικού ονείρου από έναν σκηνοθέτη που ειδικεύτηκε στην σκοτεινή πλευρά του. Μπα, τώρα που το σκέφτομαι αρκεί να ξαναβάλεις την τελευταία σκηνή της ταινίας και θα το πιάσεις. Ερμηνεία δεκαετίας από τον Leo.<br /><br />- 2 στο Καληνύχτα και Καλή Τύχη. Καθόλου εύκολη η επιλογή θέματος αν τη δεις μέσα από το πρίσμα των συμβολισμών του. Στην εποχή Bush, ο Clooney φτιάχνει μια ταινία-κόλαφο για τη δημοσιογραφία της εποχής μας. Που να ζούσε στην Ελλάδα...<br /><br />- 2 στο Departed, που είναι προσωπικότατο. Απλά ο κλασικός σκορσεζικός ανήρ χωρίζεται στα δύο κι έτσι για πρώτη φορά στο σινεμά του Marty έχουμε πλοκή. Είναι ένα τέλειο φιλμ; Σίγουρα όχι, αλλά κλάσεις ανώτερο από κάθε άλλη παρεμφερή προσπάθεια τα τελευταία (κι όχι μόνο) χρόνια. <br /><br />- 2 στο Σκάφανδρο. Εξαιρετικός στοχασμός πάνω στην κινηματογραφική γλώσσα από το δίδυμο Schnabel-Kaminsky.<br /><br />- 1 στο Reader για τη μαγκιά του μέτριου κατά τ'άλλα Daldry να ασχοληθεί με το ολοκαύτωμα παίζοντας σε διπλό ταμπλό. Συγκλονιστική η αντιπαθέστατη Winslet.<br /><br />- 1 στον Βενιαμίν Κουμπιά γιατί είναι ένα εκπληκτικό ρετουσάρισμα του Forrest Gump. <br /><br />- 1 στο Frost/Nixon για την εκπληκτική αίσθηση ρυθμού και μια σκηνοθετική ένταση για την οποία δεν είχα ικανό τον Howard. Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς αχρείαστο φιλμ. Μακάρι να ασχολιόντουσαν κι άλλες χώρες κινηματογραφικά με το πρόσφατο πολιτικό τους παρελθόν, όπως το πράττουν οι Αμερικάνοι.<br /><br />Στα υπόλοιπα συμφωνώ σχεδόν απόλυτα. Και χαμογελούν και τα μουστάκια μου για το 2αράκι σε Κουέντιν. Ρε μπαγάσα, τις ταινίες του να τις βλέπεις με την αφεντιά μου για παρέα, σ'επηρεάζει θετικόταταα!theachilleshttps://www.blogger.com/profile/12909014628838907588noreply@blogger.com