Michael Clayton
(Michael Clayton, Σκην Tony Gilroy, 2007)
Πρώτη ταινία του σεναριογράφου Tony Gilroy και έχει σαν ήρωα έναν μεσήλικα δικηγόρο μεγάλης δικηγορικής φίρμας που έχει καταλήξει να δρα στο παρασκήνιο κάνοντας όλες τις βρώμικες δουλειές που παρέπονται μιας δίκης. Ο ήρωας θα βρεθεί σε ηθικό δίλημμα όταν ένας συνάδελφος του και επιφανής δικηγόρος παθαίνει κρίση συνείδησης κατά τη διάρκεια μιας αγωγής εναντίον μιας επονείδιστης πολυεθνικής και από το στρατόπεδο υπεράσπισης περνάει στο κατηγορίας.
Αναμφίβολα ενδιαφέρον το θέμα της ταινίας και η απόδοση των όρων του σύγχρονου επιχειρηματικού παιχνιδιού όπου ο πολλαπλασιασμός του κέρδους ανεξάρτητα των οποιοδήποτε παρενεργειών, κοινωνικών ή ανθρωπίνων, είναι μονόδρομος. Οι σκηνές γύρω από τα απρόσωπα γραφεία και οι υπόγειες διαβουλεύσεις είναι και οι καλύτερες της ταινίας. Λιγότερο επιτυχημένη είναι η σκιαγράφηση του βασικού ήρωα, ο οποίος, προκειμένου να τονιστεί το υπαρξιακό του τέλμα, υπερφορτώνεται σεναριακά με όλα τα συνηθισμένα βαρίδια: διαζύγιο, χαρτοπαιξία, χρέη, οικογενειακά προβλήματα, επαγγελματική αβεβαιότητα κλπ. Χωρίς τα παραπάνω να αποδίδονται με προχειρότητα, δεν καταφέρνουν να ενσωματωθούν στον κεντρικό κορμό της ταινίας με τρόπο που να διαπλέκονται σε βαθύτερο επίπεδο με τα διλήμματα που αντιμετωπίζει ο κεντρικός χαρακτήρας. Ως εκ τούτου, η υπαρξιακή συνιστώσα της ταινίας είναι αρκετά ισχνή και η υποτιθέμενη πορεία του ήρωα από την συνειδητοποίηση των συμβιβασμών του (αναπόφευκτων και μη) έως την ηθική του ανεξαρτησία δεν στηρίζεται επαρκώς δραματουργικά με αποτέλεσμα η ταινία να περιορίζεται στην, αρκετά εύστοχη, καταγγελτική της συνιστώσα. Καλές οι ερμηνείες, ιδιαίτερα από τους δεύτερους ρόλους από όπου ξεχωρίζουν ο ταλαντούχος ηθοποιός (και ενίοτε σκηνοθέτης) Sydney Pollack και η απολαυστική Tilda Swinton ως αδίστακτα υπερφιλόδοξη γιάπισσα.
9 σχόλια:
Θα σου πω σύντομα. Αφού εσύ καλωσόρισες τον Πάνο(σ), να καλωσορίσω κι εγώ εσένα. WcB Μπούκι!!!
Ραντεβού τη Δευτέρα...
Δεν το έχω δει ακόμα φίλε μου, κι επειδή έχω μια προσδοκία...δεν σε διάβασα ακόμη.
Γιατί έκανες καιρό να μας γράψεις;....
Αγαπητοί μου φίλοι, σας ευχαριστώ πολυ για την καλή σας σκέψη και περιμένω τα σχόλιά σας αφού δείτε την ενδιαφέρουσα αυτή ταινία.
Μια νοσηρή εσωστρέφεια με απομάκρυνε από τις συνήθεις σινε-διαδρομές, αλλά θα περάσει με το πέρας των Χριστουγέννων..
Θα το δούμε κι αυτό, πού θα πάει...
Γουέλκαμ μπακ Μπουκάτσα!!!
Θα το ανεβάσω κι εγώ μιας και το 'δαμε. Πολύ με άρεσε πάντως. Ξεπερνώντας πάντα τις όποιες αφέλειες του απότομου happy ending και τα όσα αναφέρεις για τον κεντρικό χαρακτήρα (που προσωπικά δεν με ενοχλήσανε διόλου).
I'm Shiva the God of Death
Zubi, δεν έχω πρόβλημα με το happy ending, καθότι η ταινία κατέστησε σαφές ότι η επιβίωση του ήρωα ήταν προϊόν σύμπτωσης και όχι αυτοίασης του σάπιου συστήματος. Θεωρώ γενικά, όπως έγραψα, ότι η σύνδεση της πορείας του ήρωα με την εν γένει υπόθεση είναι προσχηματική και αδύναμη σκηνοθετικά.
Αναφερόμουν κυρίως στην παγίδα που στήνει ο Clooney. Με το μικρόφωνο και 1 εκατομμύριο αστυνομικούς κρυμμένους πίσω από της κάμερα. Κάτι που προφανώς θα μπορούσε να είχε κάνει και ο άλλος μέσα στην υγιή τρέλα του.
Βρε zubi, έχω την εντύπωση ότι οι μπάτσοι την συνέλαβαν για τις ανθρωποκτονίες και όχι για τα στοιχεία των φακέλων που θα χρησίμευαν μόνο στην αγωγή εναντίον της εταιρείας, οπότε μόνο ο ηρωικός-cool Clooney μπορούσε να κάτορθώσει κάτι τέτοιο και όχι ο loser Wilkinson...
(είμαι κάτω μαν, φρόντισε να έρθεις και συ!)
Δημοσίευση σχολίου