Σίγουρα δεν είμαι o πλέον κατάλληλος για να συντάξω επικήδειο, θα αρκεστώ στο να αναφέρω ότι δυσκολεύομαι να συνειδητοποιήσω το γεγονός της απώλειάς του, ίσως γιατί πάντα τον θεωρούσα παρόντα. Είτε ως εξαιρετικά προικισμένο καρατερίστα, είτε ως οξυδερκή παραγωγό (ταινιών σαν αυτές του συγγενικού του συνεργάτη Anthony Minghella που χάθηκε και αυτός πρόωρα ), είτε ως σκηνοθέτη που ουδέποτε υποτίμησε τη νοημοσύνη του κοινού του , κάτι που δεν είναι καθόλου δεδομένο στο Hollywood των πλαστικών χαρακτήρων και των φθηνών εφέ. Ανεξάρτητα από την τελική εντύπωση που έχει ο καθένας για τις ταινίες του (που αναπόφευκτα αφήνουν ποικίλες εντυπώσεις, όπως είναι φυσικό σε μια καριέρα σχεδόν 40 χρόνων), ο ίδιος αποτέλεσε πάντα μια δραστήρια και ευφυέστατη προσωπικότητα στο Hollywood όπου και δημιούργησε δίχως την τυφλή υποταγή στους κανόνες του συστήματος.
Θα αφήσω την επιλογή ταινιών από την φιλμογραφία του σε όσους επιθυμήσουν να ψηφίσουν έως πέντε ταινίες με σειρά προτίμησης από την καριέρα του ως σκηνοθέτη, προσδοκώντας παράλληλα στα σχόλιά σας.
(Το έξοχο The Swimmer εξαιρείται της ψηφοφορίας καθώς είναι δύσκολο να εξακριβωθεί ο βαθμός συμμετοχής του στην ταινία. Άλλοι γράφουν για 1-2 πλάνα και άλλοι για ολόκληρες σκηνές και μιας και δεν αναφέρεται στα credits κρίνω σκόπιμη την παράλειψή του)
7 σχόλια:
Ιδέα μου είναι, ή μήπως τελευταία έχουν "αναχωρήσει" πολλοί προς τους ουρανούς τελευταίως; Μάλλον μεγαλώνουμε κι εμείς...
Από τη φιλμογραφία του θα διαλέξω τις κάτωθι:
- Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν
- Jeremiah Johnson
- Τρεις μέρες του Κόνδορα
- Τούτσι, και...
- Φίρμα! (για όλο το καστ που μάζεψε)
(αλλά και χωρίς να έχω δει τον Ηλεκτρικό καβαλάρη και τις πρώτες του ταινίες από τη δεκαετία του '60)
Λοιπόν.
1. Jeremiah
2. Havana
3. Way we were
4. Condor
5. They shoot horses
και Tootsie για να ισιώσω.
Το λέω μόνο για ν'αποκαταστήσω μια "δικαιοσύνη" που πρέπει να σου αποδοθεί.
Λοιπόν ακούστε: Του Γιώργου δεν του πολυαρέσει ο εκλιπών. Κι όμως...τέτοιο ρεσιτάλ διακριτικότητας κι ευγένειας σ' έναν χαιρετισμό, δεν βρίσκεις συχνά. Γιώργο μου, ξανά, λαμβάνω σαν τιμή την "συμμετοχή" σου στην προσωπική μου λύπη.
Ας μην κάνω ψηφιστικές διακρίσεις, όμως...
Σημαντική απώλεια, πάλι σε νεαρή ηλικία. Δε γνώριζα τίποτα για την ασθένειά του και στην αξιομνημόνευτη παρουσία του στο Michael Clayton φαινόταν πραγματικά μια χαρά. Αν επιτρέπεται σε τέτοιες στιγμές να εκθέτουμε τις προσωπικές μας απόψεις, να τονίσω ότι θεωρώ τον Pollack υπερτιμημένο σκηνοθέτη και υποτιμημένο ηθοποιό - η ερμηνεία του στο Husbands and Wives είναι καταπληκτική. Όσο για το σκηνοθετικό του έργο:
1) The Slender Thread
Αν δεν απατώμαι είναι το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του και είναι πραγματικά καταπληκτικό, καθοδήγησε τον Sidney Poitier και την Anne Bancroft σε ερμηνείες που κόβουν την ανάσα...
2) The Way We Were
Δεν ξέρω αν είναι όντως το φιλμ που με συγκινεί ή η εικόνα της μητέρας μου να κλαίει κάθε φορά που το βλέπει. Αγιάτρευτα ερωτευμένη με τον Redford.
3) Jeremiah Johnson
Εκπληκτική φωτογραφία και ενδιαφέρουσα ιστορία για το "ταξίδι" ενός άντρα.
4) Three Days of Condor
Λοιπόν ο Κόνδορας εμένα μ'αρέσει. Και η Faye είναι θεά.
Είμαι λίγο κάφρος, κάνε το "νεαρή" στην αρχή, απλά "μικρή".
Καλύτερη ταινία του πάντα θεωρούσα το Jeremiah Johnson. Ιδιαίτερη αδυναμία στο They Shoot Horses, ήταν απ' τις πρώτες ταινίες που είδα και καταλάβαινα. Επίσης μια ψήφο στο Way we Were και άλλη μία στο Out of Africa κι ας μην είναι ούτε η μισή απ' την ταινία που θα μπορούσε να κάνει. Τελευταία στο looney Castle Keep που το έχω και πρόσφατο.
Αφού απολογηθώ για την απουσία μου και ευχαριστήσω όλους τους ψηφίσαντες και τον αγαπητό μου Ηλία (οι επιλογές σου φίλε μου, όντας θαυμαστής, έχουν άλλη βαρύτητα) για τον καλό του λόγο, περνάω στις επιλογές μου.
Η αλήθεια είναι πως απέχω αρκετά από το σινεμά που εκπροσωπεί ο εκλιπών και σπανίως ξαναβλέπω τις ταινίες του. Από μνήμης κυρίως επιλέγω τα εξής:
1. Jeremiah Johnson (η καλύτερη του στιγμή κατ'εμέ , εξαιρετικό γουέστερν)
2. They Shoot Horses, don't they? (εξαιρετικές ερμηνείες που αποτυπώνουν στην πικρή της ολότητα την απελπισία)
3. Yakuza (πολύ ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση πολιτισμικών κωδίκων με τον θαυμάσιο Robert Mitchum. Kλάσεις ανώτερο από το παρεμφερές θεματικά αλλά σχηματικό Black Rain του Ridley Scott)
4. Τhis Property is Condemned (ακριβής αποτύπωση του κλίματος του κραχ δίχως πολλούς μελοδραματισμούς)
5. Out of Africa (αναγνωρίζω ότι κατέχει πλήρως το είδος αυτό χωρίς να είμαι θαυμαστής του)
Δημοσίευση σχολίου