Αρχικά ξεκίνησε ως χώρος για "Αταξινόμητες σκέψεις για διάφορα επίκαιρα και μη ζήτηματα" για να καταλήξει τελικά σε cine-blog του οποίου όλα τα post, πρόσφατα και μη, είναι διαρκώς ανοιχτά και δεκτικά σχολίων. Be my guest!


30/10/07

4 months, 3 weeks and 2 days

(4 luni, 3 saptamani si 2 zile, Σκηνοθεσία Cristian Mungiu, 2007)
Η ταινία αυτή του Cristian Mungiu αποδεικνύει περίτρανα ότι στην τέχνη δεν υπάρχουν μεγάλα και μικρά θέματα εκ των προτέρων έτσι ώστε αυτόματα να προτάσσονται ως σημαντικά και χρήζοντα ιδιαίτερης αντιμετώπισης και ευμενέστερης αξιολόγησης. Μια θρησκευτική παραβολή, μια περιγραφή της πάλης των τάξεων, τα ανδραγαθήματα κάποιων ιδεαλιστών δεν αποτελούν ανώτερο υλικό από την ζωή ενός playboy ή το χρονικό μιας έκτρωσης, το οποίο είναι και το θέμα της συγκεκριμένης ταινίας. Το αισθητικό αποτελέσμα καταξιώνεται όχι από την επιλογή του θέματος αλλά από την καλλιτεχνική πραγμάτωση και το βαθμό που η κινηματογραφική γλώσσα επιτυγχάνει να αποδώσει τις πτυχές του θέματος σε όλη τους την πολυπλοκότητα, μην προδίδοντας την πραγματικότητα ή τον κινηματογράφο.
Το θαυμαστό επίτευγμα της ταινίας του Cristian Mungiu είναι ότι ξεκινάει από τον νατουραλισμό της καθημερινότητας και καταφέρνει, χωρίς να παραστρατήσει καθόλου από αυτόν, να κάνει ένα πολυσήμαντο πολιτικοκοινωνικό σχόλιο για την Ρουμανία στα χρόνια του Τσαουσέσκου. Αυτό επιτυγχάνεται με σοφά επιλεγμένες και μοναδικά χορογραφημένες σκηνές που ενώ εντάσσονται απόλυτα στην ανέλιξη της ιστορίας, παραλλήλως προσδίδουν και μια διάσταση που την υπερβαίνει. Μέσω της γραφής του Mungiu αναδύεται η εικόνα μιας κοινωνίας απόλυτης καχυποψίας (οι σκηνές στα ξενοδοχεία για την εύρεση δωματίου), αποξένωσης (οι ηρωίδες περισσότερο συμπράττουν παρά επικοινωνούν), εξαχρείωσης (ο περιώνυμος Dr Bebe), μικροαστικού σνομπισμού και μωροφιλοδοξίας (το έξοχο δεκάλεπτο μονόπλανο στο γεύμα με τους γονείς) και απόλυτου τρόμου. Το τελευταίο αποδίδεται με μια κορυφαία σεκάνς, αντάξια των αποτελεσματικότερων ταινιών τρόμου, όπου με χρήση των φυσικών χώρων, του ήχου (τα γαβγίσματα των σκύλων) και έχοντας ήδη προετοιμάσει τον θεατή για τις αυστηρές συνέπειες σε περίπτωση αποτυχίας, καταγράφεται η αγωνιώδης προσπάθεια της ηρωίδας να ξεφορτωθεί, περνώντας απαρατήρητη, το αποβληθέν έμβρυο. Σκηνή που αποτυπώνει άψογα τον καθημερινό τρόμο να ζει κανείς σε μια κοινωνία ολοκληρωτικής υποκρισίας. Αναμφίβολα ένας από τους δικαιότερους Χρυσούς Φοίνικες των τελευταίων δέκα χρόνων.


16 σχόλια:

ΠΑΝΟΣ είπε...

Γάμησέ το Τζωρτζ. Η ταινία είναι από τις καλύτερες εδώ και χρόνια. Σήμερα ελπίζω να προλάβω να το ξαναδώ. Αλλιώς... ;)

zubizabata είπε...

Ελπίζω να καταλαβαίνεις, μετά φυσικά και το κείμενο του Ηλία, το ορθόν της επιλογής σου.

Χοχοχοχο

mpoukatsas είπε...

>>Πάνο, ετοιμάζομαι να κάνω pre-order το δισκάκι!

>>Zubi, τι λές υπάρχει καμία ταινία του Τζόρνταν που να μπορεί να σταθεί πλάι με αυτήν εδώ;

zubizabata είπε...

Εκ πρώτης όχι με τίποτα. Είναι και τα άτιμα τα όρια του Jordan προφανή. Αλλά άσε να ξεφτίσει και ο Ρουμάνος στο μικρό μας μυαλουδάκι και μετά βλέπουμε. Αν οι όροι στην αναλογία θέλαν πιο πρόσφατο το Crying Game ας πούμε... δεν θα απαντούσα τόσο εύκολα.

Όχι ότι έχω κανέναν έρωτα με το Παιχνίδι αλλά πιστεύω όλοι σοκαριστήκαμε με τον τρόπο μας όταν το πρωτοείδαμε ε; :p

kioy είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
kioy είπε...

Πράγματι σπουδαία ταινία!
Και νομίζω πως γεύεται δάφνες νικητή από τον πρώτο κιόλας γύρο, από την εύστοχη και άμεση αναγνώριση της στο κορυφαίο των φεστιβάλ!
Όπως τα λες Γιώργο, σαφή κοινωνικοπολιτικό μύνημα στην πλέον φυσικότερη όψη του ραλισμού-νατουραλισμού και με ταυτόχρονη ανάπτυξη της δραματουργίας μέσα από ένα απλό λιτό θέμα...Μα με εστίαση που πετάει φωτιές...
Να προσθέσω την τέλεια κάμερα που κολλάει εξ αρχής στο ύψος του κάθε ήρωα χωρίς να του συγχωρεί τίποτα...Τον καταγράφει στο ύψος της προσωπικότητας του, κατηγορηματικά, στην πλέον αυτοπαρατηρητική ψυχογράφηση των ηρώων...

mpoukatsas είπε...

>>Ζubi, το Crying Game μου αρέσει μεν, αλλά δεν το θεωρώ και την καλύτερη του Τζόρνταν. Προτιμώ την Mona Lisa και το The End of the Affair. Φυσικά κανένα δεν συγκρίνεται με τον Ρουμάνο που δύσκολα το βλέπω να αμβλύνεται με το πέρασμα του χρόνου. Όταν δω το Βrave One θα ετοιμάσω κανένα crashακι για να πικάρω τον Ηλία!


>>kioy, συναντίομαστε για μια ακόμη φορά και χάίρομαι ιδιαίτερα γι' αυτό. Πολύ ωραίο και το κειμενάκι σου στο blog σου...

Sally Finkenstein είπε...

Η πιο καλή, ή πιο δυνατή ταινία που είδα τελευταία. Θα έλεγα τέλεια ταινία αλλά... υπάρχουν κι άλλες τέλειες.
Πολύ ωραίο το κειμενό σου.
Η ένστασή μου στην πρώτη παράγραφο.
Αν κατάλαβα καλά το "χρονικό μιας έκτρωσης" το κατατάσεις στα "μικρά θέματα"?
Σε πληροφορώ πως είναι θεματάρα που, όπως είδες, έχει τεράστιες κοινωνικοπολιτικοθρησκευτικοψυχολογικές προεκτάσεις. Αλλωστε, μήπως και "η ζωή ενός playboy" μπορεί να σταθεί από μόνη της?

Sally Finkenstein είπε...

Γιώργο, zubi είναι αυτό
Jordan vs Mungiu?
?????????????
Well,
Ο Jordan είναι Θεός αρκεί να παίζει Stephen Rea :DDD
Προσωπικά δεν έχω δεί κάτι άλλο του Mungiu.
Καλό σας μήνα!

mpoukatsas είπε...

Αγαπητή Sally,

Για μένα, όπως γράφω, δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα θέματα εκ των προτέρων, η καλλιτεχνική πραγμάτωση είναι αυτή που θα τους προσδώσει ή όχι αξία. Η αναφορά μου έγινε με αφορμή τις προκαταλήψεις αρκετών που αυτόματα στέκονται περιφρονητικά σε ένα έργο ρεαλισμού σαν αυτό (σιγά, μια ταινία πάνω σε μια παράνομη έκτρωση, τα ξέρουμε όλα αυτά, έλεγαν ορισμένοι βγαίνοντας από την αίθουσα), ενώ οι ίδιοι αυτόματα εκστασιάζονται όταν μια ταινία τους ανοιγοκλείνει το ματάκι με τον πλέον προφανή και περιγραφικό τρόπο κάνοντας μια αναφορά σε κάποια άλλα θέματα που θεωρούνται "μεγάλα", βάσει αναλόγων προκαταλήψεων και ιδεολογικών φορτίων.

Κόντρα Jordan-Mungiu είναι ακόμη νωρίς να τεθεί, απλά αναρωτηθήκαμε αν υπήρχε ανάλογη ταινία του Τζόρνταν που να μας έκανε παρόμοια εντύπωση με αυτήν εδώ....

Ευχαριστώ για το σχόλιό σου και καλό μήνα!

zubizabata είπε...

End of the Affair κι οι Βρυκόλακες για μένα btw.

Seven Film Gallery είπε...

"TAXIDERMIA"
Μεταμεσονύκτια προβολή στο cine ΦΑΡΓΚΑΝΗ (Αγ.Παντελεήμονα 10, Καμάρα)ΕΙΣΟΔΟΣ ΔΩΡΕΑΝ στη 1πμ
Σάββατο 3.11.07

Unknown είπε...

Λυπάμαι συναρπαστικά που έχασα την έριδα στην γένεσή της.
Για ποιο crash μιλάτε ημιπαράνομοι;

Το "ρουμάνικο" - δεν είναι ενοχλητικό που κανείς δεν το λέει με τον τίτλο του; - θα το δω εν καιρώ.

Λυπάμαι σθεναρά, επίσης, που μέχρι την αναφορά του viva (zubi)zabata δεν αναφέρθηκε ο Jordan στο εκλεκτό εύρος του.

Γιώργο μου σε χαιρετώ και να ξέρεις πως σε σκέπτομαι.

mpoukatsas είπε...

Ηλία μου, ευχαριστώ για την επίσκεψή σου και τις καλές σου σκέψεις. Το δυνητικό crash ήταν "Ρουμάνικο" vs "Καλύτερη ταινία του Τζόρνταν"....

Μην το καθυστερείς πολύ...

(BTW, οι Βρυκόλακες ούτε στον ίδιο τον Τζόρνταν άρεσαν, ρομαντικοί νοσταλγοί του Νοσφεράτου)

zubizabata είπε...

Εγώ νομίζεις δεν είμαι ρομαντικός νοσταλγός του Νοσφεράτου;

mpoukatsas είπε...

Φυσικά καλέ μου Zubi σε εσένα και στον ασυγχώρητο Τζορντανικό αναφερόμουν...

Profile