Αρχικά ξεκίνησε ως χώρος για "Αταξινόμητες σκέψεις για διάφορα επίκαιρα και μη ζήτηματα" για να καταλήξει τελικά σε cine-blog του οποίου όλα τα post, πρόσφατα και μη, είναι διαρκώς ανοιχτά και δεκτικά σχολίων. Be my guest!


25/1/08

Sleuth

(Sleuth, Σκην Kenneth Branagh, 2007)
Διασκευή του γνωστού θεατρικού έργου από τον Harold Pinter με ριζικές διαφορές από την ταινία του Joseph Mankiewicz που γυρίστηκε το 1972 με πρωταγωνιστές τους Lawrence Olivier και Michael Caine. Ο Michael Caine στην συγκεκριμένη ταινία υποδύεται τον ρόλο που είχε ο Olivier στην πρώτη, δίνοντας ένα επιπλέον ερμηνευτικό ενδιαφέρον στo έργο. Ο Pinter, ο οποίος είναι στην ουσία ο δημιουργός της ταινίας, καθώς ο Branagh έχει υποχωρήσει διακριτικά εστιαζόμενος στη διακονία του κειμένου, κρατάει από το πρωτότυπο κυρίως το βασικό σκελετό της δράσης και τις καταβολές των ηρώων. Οι διάλογοι είναι ριζικά διαφορετικοί και μαζί με τον χαρακτηριστικά πιντερικό κοφτό τρόπο εκφοράς του λόγου προκύπτει μια διαφορετική ανάγνωση των χαρακτήρων αλλά και της βασικής τους αλληλεπίδρασης. Ο φιλοπαίγμων εστέτ αριστοκράτης Lawrence Olivier έχει δώσει τη θέση του σε έναν πικρόχολο αλλά μοναχικό Michael Caine που διατηρεί σε μια πιο δηλητηριώδη μορφή το φλεγματικό χιούμορ του πρώτου (Do you know what adaptation means? ρωτάει τον Jude Law και διά στοματός του ο Pinter τον θεατή). H βασική τους σύγκρουση δεν οφείλεται στην διαφορετική ταξική τους προέλευση όπως στο πρωτότυπο, αλλά έγκειται στην ανάγκη επιβεβαίωσης της αρρενωπότητας τους διαμέσου του εξευτελισμού του άλλου. Σχέσεις εξουσίας και υποταγής που υποθάλπουνε, τουλάχιστον από την πλευρά του ενός, μια κρυμμένη ανάγκη για επικοινωνία που έχει καταντήσει περισσότερο αποδεκτό να εκφράζεται μέσω της σύγκρουσης, παρά μέσω της αλληλοκατανόησης. Ο Pinter έχει αντικαταστήσει το γοητευτικά μπαρόκ διάκοσμο της επαύλης του πρώτου μέρους με ένα ψυχρό, αποστειρωμένο και υπερτεχνολογικό οίκημα, κάτι που τονίζεται σκηνοθετικά και από τον Branagh με μια ταιριαστά συμβολική χρήση του μπλε χρώματος (το κόκκινο εισχωρεί μόνο στην σημαδιακή τελευταία σκηνή). Ο Branagh από την μεριά του δεν αφήνει να εισχωρήσει ουδεμία υποψία θεατρικότητας στην ταινία, μολονότι οι χώροι είναι πολύ πιο κλειστοφοβικοί από το πρωτότυπο.
Όλα αυτά συνθέτουν μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία που θα μπορούσε να σταθεί ευπρεπώς, αν και σε κάποια απόσταση, δίπλα στην πρώτη αν δεν διακατεχόταν από τέτοια ερμηνευτική ασυμμετρία. Ο γίγαντας Michael Caine κονιορτοποιεί υποκριτικά τον εξοργιστικά υπερεκτιμημένο Jude Law, ο οποίος στην κρίσιμη και ριζικά διαφορετική από το πρωτότυπο τρίτη πράξη καταφεύγει σε αξιοδάκρυτους καμποτινισμούς που τινάζουν στον αέρα ενα μέρος της δύναμης της ταινίας. Σκοπίμως δεν ανέφερα τις διαφορές του χαρακτήρα του Jude Law από το πρωτότυπο γιατί, εκτός από μια μονοδιάστατη αυταρέσκεια, δεν μπόρεσε να προσδώσει μια κάποια χαρακτηρολογική συνέπεια στο χαρακτήρα του (σε αντίθεση, ξανά, με τον Michael Caine που συναγωνιζόταν επάξια τον Olivier). Πολύ κρίμα γιατί όταν σε ένα κουαρτέτο το δεύτερο βιολί είναι φάλτσο, το τελικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστο.


23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δείτε το κι εσείς

http://patato151.blogspot.com/2008/01/10-dvd.html

Μη φοβάστε να ΠΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!!!

theachilles είπε...

Συμφωνώ Γιώργο με το κείμενό σου. Όσο και αν πέτυχε να απομακρυνθεί από τη συνταγή ενός απλού remake, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και καταδικαστικές για το νέο Sleuth. Πάντως δεν νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ο Jude Law, ούτε ο Caine πείθει άλλωστε (άλλο αν είναι μεγάλη κλάση και ξεφεύγει με ευκολία από τέτοιες παγίδες), αλλά ο Branagh που χειρίστηκε κάπως άνευρα ένα δαιμονισμένο υλικό.

Unknown είπε...

Πως γίνεται, φοβερέ μου Αχιλλέα, να συμφωνείς με το κείμενο, ενώ διαφωνείς με όλα τα βασικά του σημεία;

Γιώργο μου εγώ δεν το είδα ακόμη, μ' έβαλες στον πειρασμό να σε διαβάσω και δεν έχασα γιατί μ' έχεις ψήσει περισσότερο τώρα.

theachilles είπε...

Διαφωνώ με την τελευταία παράγραφο και την κριτική των ερμηνειών που κάνει ο Γιώργος. Όχι τόσο ως προς το αποτέλεσμα, όσο ως προς τα αίτια για αυτό. Συμφωνώ με όλα τα προηγούμενα και με τη γενικότερη αίσθηση ότι πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα αποτυχία.

mpoukatsas είπε...

Ηλία μου χαίρομαι που σου ενίσχυσα το ενδιαφέρον. Δες το οπωσδήποτε.

Αχιλλέα μου, το μόνο που προσάπτω στον Branagh είναι το ότι άφησε ανεξέλεγκτο τον Jude Law. Δεν ξέρω βέβαια τι περιθώρια ελιγμών είχε καθώς ο Jude ήταν ένας εκ των παραγωγών της ταινίας.
Ο πιντερικός λόγος έχει τεράστιες δυσκολίες κινηματογραφικής απόδοσης και μόνο ο Losey το κατάφερε πλήρως (ίσως και ο Friedkin στο Birthday Party). Δεδομένου των εγγενών δυσκολιών του εγχειρήματος, πιστεύω ότι ο Branagh έκανε καλή δουλειά, αποδίδοντας αρκετά πετυχημένα την βιτριολική απροσδιοριστία του λόγου του Πίντερ.

zubizabata είπε...

Ωραία η γκαλερί της ταινίας πάντως. Το φιλμ είναι γενικώς αποτυχημένο, δηλώνω όμως ότι ο Branagh συνεχίζει να είναι one of a kind στις μέρες μας, ο Caine είναι πιο αηδιαστικός απ' τον Jude Law και ότι η ford έβγαλε μια πολύ όμορφη διαφήμιση.

"Ο Pinter, ο οποίος είναι στην ουσία ο δημιουργός της ταινίας" κακία είναι αυτό αλλά αναλογιζόμενος σκηνές όπως αυτές της διάρρηξης ή της πολύ πρώτης αντιπαράθεσης των δύο στην εξώπορτα... έχεις δυστυχώς δίκιο. Ο Branagh είναι απλούστατα απών στις κρισιμότερες στιγμές της ταινίας.

zubizabata είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Γιάννης_Βασιλείου είπε...

O Caine πιο αηδιαστικός από τον Law? Ελπίζω με την καλή έννοια...αλλιώς δυσκολεύομαι λίγο να το πιστέψω. Θα επανέρθω όταν το δω, μήπως όμως μπήκατε εξαρχής με προκαταλήψεις όσον αφορά τον -να δούμε πότε θα εκπληρώσω τις υποσχέσεις που κάποτε έδωσα- Τζουντ?

mpoukatsas είπε...

Zubi, και εγώ με τη σειρά μου απορώ για την κραυγαλέα υποτίμηση του Caine που εκστόμισες! Η αναφορά μου στον Branagh, πάντως, δεν αποτελούσε ένδειξη απαξιώσης..

Γιάννη, εγώ προσωπικά δεν είχα καμία προσδοκία για την ερμηνεία του Jude Law....

Γιάννης_Βασιλείου είπε...

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι στα Gattaca,Talented Mr Ripley και Road to Perdition o Law είχε κάνει καλή δουλειά, ενώ και στο πρόσφατο My Blueberry Nights,το λέω και ας παρεξηγηθώ,τον βρήκα γλυκύτατο -στάξε τώρα το κακεντρεχές σου σχόλιο,ελεεινέ νησιώτη-
Από εκεί και πέρα, όπως και κάθε ζεν πρεμιέ, περνά μια περίοδο που πρέπει να παίζει το ρόλο της 'κούκλας'. Το θέμα είναι κατά πόσο θα επιβιώσει μετά το πέρας αυτής...

mpoukatsas είπε...

Μου άρεσε ο Law στο Ripley, στο Blueberry Nights και στο Cold Mountain. Bέβαια καμία ερμηνεία του δεν τη θεωρώ σταθμό, ούτε οι ρόλοι του ήταν ιδιαίτερων απαιτήσεων. Όμως στο Sleuth είναι τέτοιες οι δυσκολίες του ρόλου που μόνο ένας ηθοποιός κλάσης μπορεί να τα φέρει σε πέρας χωρίς να εξευτελιστεί. Η διαφορά κλάσης Caine και Law γίνεται εδώ παραπάνω από αισθητή...

zubizabata είπε...

Ρε παιδιά σκεπτόμενος τον Caine με τα σκουλαρίκια και τα κολιέ το είπα. Δεν εννοώ κάτι το ερμηνευτικό...

Δεν έχω άλλη χολή να στάξω.

mpoukatsas είπε...

Κακέ!

Γιάννης_Βασιλείου είπε...

Sygxwreste me alla o biasmos pou ypesth to keimeno tou Schaffer apo ton Pinter einai aney prohgoumenou!

Afairwntas sxedon teleiws tis bitriolikes atakes metaksy twn xarakthrwn kai metallasontas thn trith praksh se...kati san parwdia Tenesse Williams, eynouxizei ola osa kathistousan to prwtotypo mia diaskedastikotath empeiria.

O Law ontws htan ligos, to ayto omws isxyei kai gia ton Caine, toulaxiston sthn prwth praksh tou ergou - se sygrish panta me to prwtotypo- kai se telikh analysh nomizw oti otan kapote apodhmhsei eis topo xloero, oudeis tha stathei sth sygkekrimenh tou ermhneia kai oudeis tha ton kathgorhsei gia ayto...

Oi theatrikhs yfhs fwtoskiaseis ''leitourgoun'', to ntekor omws antanakla apolyta to Sleuth tou 21ou aiwna: psyxro, apomakro kai telika adiaforo...

(Kai kleinwntas na pw oti ena remake exei logo yparkshs mono otan exei na epideiksei kati diaforetiko se sxesh me to original. Se ayto xairetizw to neo Sleuth...diaforetiko omws de shmainei aparaithta kai petyxhmeno...)

mpoukatsas είπε...

Γιάννη, δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί σου στα περί βιασμού καθώς αφενός ο Πίντερ έκανε κάτι δικό του και αφετέρου τον θεωρώ κλάσεις ανώτερο ως συγγραφέα από τον Schaffer. Το γεγονός ότι αυτοπεριορίστηκε από την ίντριγκα του πρωτότυπου μάλλον στις αδυναμίες του έργου εντάσσεται.
Επιπλέον οι ατάκες του, πιστεύω, ήταν περισσότερο δηλητηριώδεις και κυνικές από αυτές του πρωτοτυπου. Πρόσεξε χαρακτηριστικά τον τρόπο που ο Caine γελοιοποιεί την ιταλική καταγωγή του Law.

Φυσικά δεν θα αμφισβητήσω την ανωτερότητα του πρωτότυπου που λειτουργεί καλύτερα για τους λόγους που πραναφέρθηκαν.
(Η τελευτάια σου παρένθεση με βρίσκει σύμφωνο)

Γιάννης_Βασιλείου είπε...

Safestata kai einai kalyteros grafias apo ton Schaffer, ayto de shmainei omws oti kathe tou keimeno einai antaksio ths fhmhs pou ton akolouthei!

mpoukatsas είπε...

Γιάννη δεν θα διαφωνήσω, απλά θα σημειώσω ότι είναι εξίσου πιθανό το χειρότερο κείμενο του Πίντερ να είναι ανώτερο από το καλύτερο του Σάφερ....

dunno είπε...

ορισμένες φορες το remake αγγιξε επικυνδινα τα ορια της παρωδιας.σιγουρα δεν συγκρινεται με το παλιο, αν και αρκετοι που εχουν δει μονο την καινουργια την καταφχαριστηθηκαν.

mpoukatsas είπε...

Dunno, καλωσήρθες. Δεν αποκλείεται, ωστόσο και στο πρωτότυπο υπήρχαν στοιχεία που θα μπορούσαν να εκληφθούν με παρόμοιο τρόπο.

dunno είπε...

καλώς σας βρήκα.

το θέμα με τις αυθεντικές εκδόσεις όμως είναι ότι σέβεσαι την επιθυμία του σκηνοθέτη να αγγίζει την παρωδία γενικά κι όχι για κάτι συγκεκριμένο. στα remake όμως νοιώθεις ότι κοροϊδεύει την παλιά και νομίζω ότι κάθε remake οφείλει να σέβεται την αυθεντική.

mpoukatsas είπε...

Θα διαφωνήσω καθως αφενός δεν το θεωρώ remake για λόγους που αναπτύσσω στο κείμενο και αφετέρου βρίσκω την έννοια του υποχρεωτικού σεβασμού του πρωτότυπου κειμένου στην Τέχνη περιοριστική και, αν μη τι άλλο, αντιδημιουργική.

falakros είπε...

Γεια χαρα παιδια μολις ειδα την ταινια και επειδη μου φανηκε παραξενη ειδικα στο τελος αρχισα να ψαχνω να δω τι γινεται..Βρηκα λοιπον οτι ειναι ριμεικ και μαλιστα οτι ο κειν επαιζε τον αντιθετο ρολο..Η γνωμη μου ειναι οτι ηταν φοβερος ο Κειν οπως παντα ο Λο καλος αλλα για τετοια ταινια με απαιτησεις δεν ξερω..

Γενικα παντως αν και δεν εχω δει το πρωτοτυπο(σκοπευω να το δω αμεσα μια και η ιδεα μου αρεσε παρα πολυ) υποψιαζομαι πως η ταινια ειναι ακομα μια αποτυχημενη αποπειρα αναστασης μιας παρα πολυ καλης ταινιας ισως οχι τοσο φρικαλεα οσο στην περιπτωση του Πλανητη Των Πιθηκων αλλα κατι παρομοιο..

Εγω την ειδα σαν ταινια και μου φανηκε ιδιαιτερα ενδιαφερουσα και δικαιη διαθεση του χρονου μου..Πιστευω ομως πως οταν δω την πρωτοτυπη ισως και να αλλαξω γνωμη..

Καλα να περνατε,
Τζιμακος

mpoukatsas είπε...

Φίλε Τζιμακο,

Καλωσήρθες και ευχαριστώ για το σχόλιο. Πιστεύω ότι η κάθε ταινία αξίζει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά, οπότε η ευχαρίστηση που σου προσέφερε το δεύτερο Sleuth δεν μπορεί να αναιρεθεί έτσι εύκολα μετά τη θέαση του, αναμφιβόλως ανώτερου, πρωτότυπου. Χαίρομαι που δεν το βρήκες χάσιμο χρόνου...

Profile