Ο δεκάλογος της κατάλληλης αίθουσας

Επιγραμματικά η ιδανική αίθουσα είναι εκείνη στην οποία :

1. Ο ήχος και εικόνα είναι ρυθμισμένα ανάλογα με τις προδιαγραφές του φιλμ.
2. Δεν υπάρχει διάλειμμα εκτός και αν αυτό προβλέπεται από την ταινία (π.χ. Lawrence of Arabia, Lord of the Rings)
3. Η ταινία προβάλλεται στην ολότητά της (και αυτό συμπεριλαμβάνει και όλους τους τίτλους τέλους, βαριεστημένε και βιαστικέ μηχανικέ προβολής)
4. Κατά τη διάρκεια προβολής επικρατεί απόλυτο σκοτάδι με εξαίρεση τα φώτα εξόδου κινδύνου και ορισμένα απαλά φώτα δαπέδου
5. Δεν επιτρέπεται η κατανάλωση παντός είδους φαγωσίμων (τα nachos και τα Tsakiris chips σίγουρα δεν αποτελούν την πεμπτουσία του Dolby Surround)
6. Έχει δυνατότητα μπλοκαρίσματος των σημάτων κινητής τηλεφωνίας (μια απλή απαγόρευση είναι αποδεδειγμένα αναποτελεσματική)
7. Δεν επιτρέπει την είσοδο σε αργοπορημένους θεατές (κάτι ήξερε ο Hitchcock που το επέβαλε στο Psycho)
8. Η διάταξη των (αναπαυτικών) καθισμάτων είναι αμφιθεατρική
9. Η αίθουσα είναι μονωμένη ηχητικά από το μπαρ και την καμπίνα προβολής όπου αρκετές φορές ο μηχανικός βλέπει τηλεόραση ή ακούει ραδιόφωνο
   
10. Ο ιδιοκτήτης της είναι πρόθυμος να επιστρέψει το αντίτιμο του εισιτηρίου στον θεατή όταν δεν τηρούνται οι περιπτώσεις 1,3,4,9.

Οι όροι 1,2,3,4,9,10 είναι αυτονόητοι για το 95% των αιθουσών εκτός της ελληνικής επικράτειας. Στην Ελλάδα τα 1,3,9 επαφίονται στη διάθεση του μηχανικού προβολής, ιδιαίτερα στις μεμονωμένες αίθουσες όπου φαίνεται πως δεν κόπτονται ιδιαίτερα από θέματα copyright, παρά περιορίζονται να μεμψιμοιρούν ότι διαρκώς χάνουν έδαφος από τα αδηφάγα multiplex που πληρούν σαφέστατα περισσότερους όρους από αυτές.
Δεν αναφέρομαι καθόλου στη, συνήθως ανάρμοστη, συμπεριφορά των θεατών καθώς αυτό είναι γενικότερο θέμα αγωγής και παιδείας και δεν έχει σχέση με την αίθουσα.

Οποιεσδήποτε επισημάνσεις, προσθήκες ή αντιρρήσεις είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτες.