Exorcist: The Beginning

Το "επίσημο" prequel της σειράς μπορεί λόγω αυξημένου ανταγωνισμού να μην αποτελεί και το ναδίρ της. Υπάρχουν αρκετές σεναριακές ομοιότητες με το prequel του Schrader, ωστόσο η σκηνοθετική διαπραγμάτευση είναι τελείως διαφορετική. Πιστός στις επιταγές των κυρίαρχων τάσεων στις ταινίες του είδους, ο Harlin ανά δεκάλεπτο περίπου εισάγει μια σκηνή εμβόλιμης δράσης, ανεξαρτήτως σεναριακής σκοπιμότητας, ώστε να διεγείρει τον κατέχοντα χαμηλό attention span θεατή προτού αυτός αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο popcorn του. Το ευρετήριο των κλισέ συμπεριλαμβάνει γκροτέσκους χαρακτήρες προς εύκολη βορά του pazuzu, έναν δύσπιστο και κυνικό ήρωα που φυσικά όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή αναλαμβάνει τις ευθύνες του, ένα μικρό-twist λίγο πριν το φινάλε όπου όλα θα κλείσουν ομαλά και τελεσίδικα. Μέσα στα στενά αυτά πλαίσια η ταινία καταφέρνει να είναι πιο ατμοσφαιρική από αυτή του Schrader (που υπερτερεί από πλευράς χαρακτηρολογικής εμβάθυνσης), ενώ η φωτογραφία του Vittorio Storaro είναι χάρμα οφθαλμών. Μια υβριδική σύνθεση των δύο prequel ίσως έδινε ένα πληρέστερο τρίτο φιλμ, ένα πείραμα που κάποιοι φαν της σειράς, κατ' αντιστοιχία με κάποιους άλλους, μπορεί κάποτε να πραγματοποιήσουν.