Ride the High Country
Πρόκειται στην ουσία για την πρώτη ταινία του θρυλικού Σαμ Πέκινπα, ένα απέριττα όμορφο, ουσιώδες και ενίοτε αντισυμβατικό Γουέστερν που φέρνει ατόφια ψήγματα της μόνιμης προβληματικής του μεγάλου αυτού εκφραστή του λυκόφωτος της Άγριας Δύσης. Το θέμα του δωρικά αρχετυπικό: Ένας γερασμένος και ξακουστός πρώην σερίφης δέχεται για καθαρά βιοποριστικούς λόγους να διασχίσει μια επικίνδυνη περιοχή μεταφέροντας χρυσό προς μια τράπεζα με τη βοήθεια ενός φίλου και πρώην συνοδοιπόρου του και ενός νεόκοπου τρίτου, αγνοώντας ότι οι δύο τελευταίοι έχουν βλέψεις ασύμβατες με τις αρχές της εντιμότητας και επαγγελματικής ευσυνειδησίας που αυτός πρεσβεύει. Η διαδρομή θα τους φέρει αντιμέτωπους με πειρασμούς, πρόσωπα και καταστάσεις που θα είναι καταλυτικές για όλους τους. Ο ήρωας είναι μια φιγούρα που η Ιστορία έχει ήδη αρχίσει να εκτοπίζει, η αδαμάντινη ηθική ακεραιότητα του μάλλον ηχεί ώς παραφωνία σε έναν κόσμο όπου οι γκρίζες ηθικές ζώνες έχουν αρχίσει να κυριαρχούν, ωστόσο ο ίδιος αν και έχει πλήρη επίγνωση των μεταβολών εμμένει ακλόνητα στην υπεράσπιση των αξιών του και του τρόπου ζωής του. Ο Πέκινπα αξιοποιώντας στο έπακρο το τοπίο και ακολουθώντας τις συμβάσεις του είδους, χωρίς ενίοτε να αμελεί να προσθέτει τις δικιές του πινελιές μοντερνισμού, δίνει ένα από τα καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα έργα του, μια λεπτή ελεγεία πάνω σε μια εποχή που έχει σχεδόν ολοκληρώσει τον ιστορικό της κύκλο. Έξοχη η παρουσία των δύο μεγάλων βετεράνων του Γουέστερν Joel McCrea και Randolph Scott.
4 σχόλια:
Ρε γ*****ε Μπουκάτσα, πριν απο δυο λεπτά έβλεπα τον Αλφρέντο Γκαρσία και μ'ειχαν πάρει τα ζουμιά. Τι τρέχει με την πάρτη σου;
Αγαπημένη ταινία που εισάγει τα περισσότερα από τα στοιχεία που θα χαρακτηρίσουν στη συνέχεια το peckinpahικό σύμπαν.
Απ' όσο θυμάμαι μου είχαν αρέσει ιδιαίτερα ο ρόλος της κοπέλας που "έσπαγε" κάπως ασυνήθιστα την αντροπαρέα καθώς και οι κωμικές σκηνές με τους "κακούς", προεξέχοντος βέβαια του θρυλικού Warren Oates.
Εξαιρετικά περιεκτικό και ουσιώδες (όπως πάντα) το κείμενό σου φίλε Μπουκάτσα.
Τον Μπουκάτσα να τον διαβάζετε!
Γιατί γράφει ωραία, γιατί φέρνει ωραίες ταινίες στο νου, γιατί είναι εδώ χαράζοντας και συνεχίζοντας μια στράτα που μερικοί ενίοτε χάνουμε στην προσωπική ομίχλη.
Thanks pal!
>Άκη, ο Αλφρέντο Γκαρσία είναι όντως συγκλονιστική ταινία. Μαζί σου 100% συνοδοιπόρε!
>Frank, Πράγματι ο ρόλος της κοπέλας ήταν καταλύτης για την εξέλιξη της ιστορίας και προκάλεσε όλη την αλληλουχία των γεγονότων. Όπως και με την ομάδα των "κακών", οι οποίοι με τα δεδομένα και τις αντιλήψεις της εποχής μάλλον φυσιολογικοί θεωρούνταν, ο Πέκινπα αποφεύγει αρκετά στερεότυπα. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που εξέφρασε την ενστικτώδη βαναυσότητα των κακών που προοϊκονομεί κατ' ουσίαν τις μελλοντικές του αναζητήσεις. Eυχαριστώ για το εύστοχό σου σχόλιο.
>Ηλία, Ευχαριστώ φίλε - η "προσωπική ομίχλη" μπορεί να είναι κάλλιστα εξίσου γοητευτική!
Δημοσίευση σχολίου