Broken Links

Στο έπος της φυλακής ονόματι "Τhe Shawshank Redemption", ο γηραιός κατάδικος Brooks αποφυλακίζεται αθέλητα μετά από 50 χρόνια διαμονής και εντάσσεται σε ένα πρόγραμμα κοινωνικής επανένταξης. Η αποτυχία όμως είναι πλήρης, καθώς λίγες μέρες μετέπειτα αυτοκτονεί δηλώνοντας ότι δεν άντεχε τον κανονικό κόσμο διότι τον φόβιζε. Γι' αυτόν ο κανονικός κόσμος ήταν αυτός που ζούσε τα προηγούμενα 50 χρόνια, όλα τα βιώματά του, οι χαρές και οι λύπες του, οι φίλοι του και οι εχθροί του παρέπεμπαν σ' αυτόν τον κλειστό μικρόκοσμο, ο οποίος ήταν πλέον άρρηκτα δεμένος με το είναι του. Ο εξωτερικός κόσμος ξόρκισε την αυστηρή επανάληπτικότητα στην οποία ήταν καταδικασμένος όλα αυτά τα χρόνια ο βίος του, αλλά συνάμα κατέλυσε και ένα σημαντικό ποσοστό της ύπαρξης του. Η ύπαρξη δεν διαμορφώνεται σε ένα κοινωνικό κενό ερήμην προσώπων και καταστάσεων όπως τα βακτήρια σε κάποιον δοκιμαστικό σωλήνα, αλλά βρίσκεται σε μια διαρκή διαλεκτική σχέση με όλα αυτά σε βαθμό που απότομες μεταβολές μπορούν να οδηγήσουν στην ακύρωσή της.

Πόσο άραγε διαφέρει η περίπτωση του Brooks από αυτή ένος συνηθισμένου ανθρώπου; Ο μικρόκοσμος είναι σίγουρα εκ πρώτης όψεως διαφορετικός και ενδεχομένως ευρύτερος, στις περισσότερες δε περιπτώσεις περιχαρακώνει και ασφαλίζει την ύπαρξη με την βεβαιότητα του οικείου και μια καινούργια σελίδα για άλλους αποτελεί πρόκληση ή ευσεβή πόθο, ενώ για ορισμένους κάτι απευκταίο. Το σίγουρο είναι ότι κάθε ριζική αλλαγή του μικρόκοσμου, ακόμη και αν γίνεται ενσυνείδητα και εγκυμονεί πολλές προσδοκίες, δεν αφήνει τον ψυχισμό του ανθρώπου ατσαλάκωτο. Η επιλεκτική λειτουργία της μνήμης φροντίζει τη διαρκή ανάκληση εξιδανικευμένων καταστάσεων, γεγονότων, σχέσεων και προσώπων του παρελθόντος (δηλαδή της προηγούμενης σελίδας) μεγεθύνοντας έτσι το άχθος που θα επιφέρει η επικείμενη, λόγω αλλαγής, απώλειά τους. Κατά πόσο είναι εφικτή μια ευδόκιμη καινούργια πορεία άνευ του άλγους που προξενεί η απώλεια της παλιάς;