Lady Chatterley

Αυτή η μεταφορά του μυθιστορήματος του D.H. Lawrence από τη γαλλίδα σκηνοθέτρια Pascale Ferran αποτελεί την καλύτερη από όσες γνωρίζω μεταφορά μυθιστορήματος του συγγραφέα στην οθόνη. H πρωτογενής ερωτική έλξη μεταξύ της ηρωίδας και του επιστάτη και η σταδιακή μετουσίωση αυτής σε εκ βαθέων συναισθηματική τρυφερότητα και επικοινωνία αποτυπώνεται με εξαίσια εκφραστική λεπτότητα και βραδυφλεγή μεθοδικότητα. Η σχεδόν λυρική πανσπερμία της φύσης που υποδαυλίζει το συναισθηματικό άνθισμα των ηρώων τονίζεται με αμιγώς κινηματογραφική γραφή, χωρίς ουδεμία καταφυγή σε εύκολες και κοινότυπες λύσεις όπως η χρήση αναγνωρίσιμων λυρικών μουσικών μοτίβων που θα εκχυδάιζαν την αυθεντικότητα των καταστάσεων και θα χειραγωγούσαν τον θεατή. Η ταινία εστιάζει κυρίως στην ερωτική πλευρά του μυθιστορήματος, χωρίς ωστόσο να παραλείπει να καταδείξει και το τεράστιο κοινωνικό χάσμα που τους χωρίζει (το σκάνδαλο που προκάλεσε η έκδοση του μυθιστορήματος στην παθολογικά πουριτανική και ταξικά ιεραρχημένη βρετανική κοινωνία όταν πρωτοκυκλοφόρησε, περισσότερο πιστεύω ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι μια αριστοκράτισσα απατά τον ανάπηρο συζυγό της με έναν υπηρέτη, παρά με την πράξη τις απιστίας εν γένει). Όμορφες ερωτικές σκηνές, θαυμάσιες ερμηνείες και εμπνευσμένη σκηνοθεσία συνθέτουν αυτή την αισθαντική δημιουργία.