Αρχικά ξεκίνησε ως χώρος για "Αταξινόμητες σκέψεις για διάφορα επίκαιρα και μη ζήτηματα" για να καταλήξει τελικά σε cine-blog του οποίου όλα τα post, πρόσφατα και μη, είναι διαρκώς ανοιχτά και δεκτικά σχολίων. Be my guest!


26/5/07

The Treasure of Sierra Madre

H ταινία αυτή του John Huston αποτελεί μια από τις πληρέστερες και δυνατότερες κινηματογραφικές καταγραφές της διαβρωτικής επίδρασης του πλούτου στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Οι τρεις κεντρικοί χαρακτήρες, πλάνητες στο ημιπαρθένο Μεξικό, αναζητούν μια διέξοδο από τις βιοποριστικές αναγκαιότητες της υπάρξής τους και μετατρέπονται σε χρυσοθήρες στα ακόμη ανεκμετάλλευτα και άγονα βουνά του Μεξικού. Η δυνατότητα για πλουτισμό που τους ανοίγεται μετά την ανεύρεση της χρυσής φλέβας θα τους θέσει σε μια οριακή κατάσταση όπου η βαθύτερη φύση του καθενός θα προβάλει στην επιφάνεια. Με νομοτελειακή ακρίβεια η απληστία που κυριεύει τον Humphrey Bogart μεγεθύνεται όσο τα εν δυνάμει κέρδη πολλαπλασιάζονται, καθώς δεν υπάρχει ανώτατο όριο στην ικανοποίηση των αμιγώς ηδονιστικών και καταναλωτικών ονείρων του. Η φιλαργυρία καλλιεργεί την καχυποψία και δηλητηριάζει τις σχέσεις του με τους συντρόφους του που έχουν μια αρκετά πιο μετρημένη και προσγειωμένη σχέση με το χρήμα, αντιμετωπίζοντάς το περισσότερο ως μέσο παρά ως αυτοσκοπό. Ως εκ τούτου τόσο ο θυμόσοφος γέροντας Walter Huston, όσο και ο ρομαντικός νέος Tim Holt θα βγουν τελικά κερδισμένοι από τη διαδικασία παρά τις αντίθετες ενδείξεις, μια νίκη που συντελείται σε συνειδησιακό και όχι σε υλικό επίπεδο και που αποτυπώνεται άψογα στο δικαίως διάσημο φινάλε της ταινίας.
Άψογα δομημένη μυθιστορηματική αφήγηση με λεπτή χαρακτηρολογική εμβάθυνση και αξέχαστες ερμηνείες συνθέτουν μια από τις αντιπροσωπευτικότερες και καλύτερες ταινίες του ακαταπόνητου θαλασσόλυκου της οθόνης John Huston.

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Δηλώνω παρουσία - άθελά μου έλειψα.
Μπαίνοντας διορθώνεις την διάθεσή μου με ένα ακόμα υπέροχα "διδακτικό" έργο. Που μας μαθαίνει τόσα για το λίγο μας - ως το μεγάλο σινεμά οφείλει.
Και συ ως ο φίλος που είσαι, φροντίζεις τις κουρασμένες των σινεφίλ(ων) σου ψυχές.
Να 'σαι καλά φίλε - θα στο λέω πάντα.

mpoukatsas είπε...

Φίλε Ηλία, η παρουσία σου με γεμίζει πάντοτε με χαρά και δύναμη για τη συνέχεια. Σ' ευχαριστώ πολύ.

Profile