Edward Yang (1947-2007)

Η αποφράδα σημερινή μέρα μου παρείχε την αφορμή να επανορθώσω μια βαρύτατη παράλειψη. Πριν από ένα περίπου μήνα, στις 29 Ιουνίου, ο Ταϊβανέζος σκηνοθέτης Edward Yang άφησε την τελευταία του πνοή μετά από επτάχρονη μάχη με την επάρατη νόσο. Για κάποια αδιασαφήνιστη συγκυρία πληροφορήθηκα αυτό το γεγονός μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα για την μάχη που έδινε ο άνθρωπος όλα αυτά τα χρόνια και απορούσα για την μακροχρόνια εξαφάνισή του, ιδιαίτερα αφότου το τελευταίο του αριστούργημα Yi Yi , επτά χρόνια νωρίτερα του είχε επιτέλους χαρίσει ευρύτερη κριτική αναγνώριση και κάποια εμπορική απήχηση. Για όσους είχαν την τύχη να δουν το A Brighter Summer Day και το Yi Yi, το μέγεθος της απώλειας γίνεται αμέσως αντιληπτό. Ο Yang έχει μια αρχιτεκτονική αίσθηση του χώρου ανάλογη του Αντονιόνι, μια διάχυτη αίσθηση κατανόησης και συμπόνοιας για τους χαρακτήρες του ανάλογη του Ρενουάρ, και μια πολυεπίπεδη αφηγηματική ανέλιξη και οξυδερκή παρατηρητικότητα ανάλογη του Altman. Όλα αυτά συνδυασμένα με μια εντελώς προσωπική γραφή που τοποθετεί τα θέματά του σε ένα ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό πλάισιο με σαφείς ή όχι παραπομπές σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα ή εθνικές εθιμοτυπίες. Πιστεύω ότι με το πέρασμα του χρόνου και αφότου το σύνολο του έργο του γίνει ευρύτερα γνωστό, ο Υang θα πάρει τη θέση που του αρμόζει στο πάνθεον των κινηματογραφικών δημιουργών του δευτέρου μισού του εικοστού αιώνα.